Idea projektu

Jak powstała idea

Idea budowy „kręgów wsparcia” i tworzenie ich wokół osób z niepełnosprawnością intelektualną to pomysł organizacji działających w Warszawskim Forum Inicjatyw na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną przy Stowarzyszeniu BORIS. Forum skupia przedstawicieli warszawskich organizacji pozarządowych działających na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodzin, placówki prowadzące działalność na rzecz tych osób, szkoły oraz rodziców i ekspertów zajmujących się na co dzień pracą na rzecz tego środowiska. Głównym celem jaki postawili sobie jego członkowie jest wypracowanie modelu systemowej pomocy osobom z niepełnosprawnością intelektualną „od urodzenia do wieku podeszłego” w Warszawie.

Pierwsze kroki w kierunku bezpiecznej przyszłości 

W roku 2014 Forum rozpoczęło pracę nad wypracowaniem rozwiązań dotyczących sytuacji zabezpieczenia prawno-finansowego i społecznego osoby z niepełnosprawnością intelektualną na czas, gdy z przyczyn naturalnych straci ona już oparcie w rodzinie. Jest to przygotowanie wsparcia środowiskowego dla osoby niepełnosprawnej intelektualnie do dalszego funkcjonowania w swojej społeczności lokalnej. Zainspirowani kanadyjskimi rozwiązaniami organizacji PLAN www.plan.ca zamierzamy się zmierzyć z pytaniem – co będzie, kiedy rodzice umrą? Jest to podstawowe pytanie jakie zadają sobie wszystkie rodziny, w których żyją osoby z niepełnosprawnością. Konieczne wydaje się więc wypracowanie takich mechanizmów, które pozwolą zabezpieczyć potrzeby tych osób w chwili, gdy zabraknie im wsparcia rodziny. Muszą to być gwarancje zabezpieczające majątek i nadzór nad finansami oraz wsparcie społeczne życzliwych osób. Dodatkowym czynnikiem, który należy uwzględnić przy dalszych pracach nad wybraną koncepcją prawno-finansową jest różnorodność potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną wymagają większego zaangażowania rodziny i asystentów oraz innego katalogu np. usług zdrowotnych – rehabilitacyjnych. Wymagane jest profilowanie działań, które uwzględni potrzeby osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności.

Niestety rzadko zdarza się, aby rodziny osób z niepełnosprawnością intelektualną miały koncepcję planu życiowego swoich dzieci, ich zabezpieczenia finansowego, rozwiązania kwestii pieczy nad dorosłymi „dziećmi” po swojej śmierci lub sytuacji niezniedołężnienia. Refleksja przychodzi w momencie kryzysowym, kiedy należy natychmiast podjąć decyzje zabezpieczającą socjalną i ekonomiczną przyszłość ich niepełnosprawnego „dziecka”.

W 2012 roku Polska ratyfikowała KONWENCJĘ O PRAWACH OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH. W Konwencji w art. 19 czytamy, że osoby niepełnosprawne mają prawo do prowadzenia życia samodzielnie i przy włączeniu w społeczeństwo: w tym prawo wszystkich osób niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie, wraz z prawem dokonywania wyborów, na równi z innymi osobami, w tym prawo podjęcia decyzji co do tego, gdzie i z kim będą mieszkać, podejmowanie odpowiednich środków w celu ułatwienia korzystania z tego prawa oraz pełnej integracji i uczestnictwa w życiu społeczeństwa (dostęp do usług świadczonych w domu i innych usług wsparcia w społeczności lokalnej, celem zapobiegania izolacji społecznej, dostęp do usług i urządzeń powszechnie dostępnych. Konwencja już obowiązuje w sensie prawnym, ale potrzebne jest realne wprowadzenie jej w życie.

Projekt realizowany jest w partnerstwie organizacji i instytucji ogólnopolskich: Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną (Lider), Biura Obsługi Ruchu Inicjatyw Społecznych BORIS, Stowarzyszenia Tęcza oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Na poziomie lokalnym w 8 społecznościach partnerami są: Stowarzyszenie Horyzont, Gmina i Miasto Goleniów, Powiat Jarosławski, Powiat Olsztyński, Powiat Ostródzki, Gmina Nidzica, Gmina Miasto Elbląg, Gmina Suwałki, Gmina Miasta Gdańsk.

Tylko dzięki zbudowaniu lokalnej sieci współpracy jest możliwość na stworzenie warunków dla pełnego uczestnictwa rodzin i osób z NI w życiu społeczności jako jednej z grup w trudnej sytuacji życiowej.  To wielka szansa na proces deinstytucjonalizacji i pozostawienia osób z NI po odejściu opiekunów w swoim naturalnym środowisku życiowym.

Wszystkich zainteresowanych projektem zapraszamy do kontaktu z nami.